Bloggfęrslur mįnašarins, jśnķ 2007

Bambusstangir og bręšravķg.

PrayKnightHaustmorgun einn įriš 1208 kraup Kolbeinn Tumason goši og skįld į kné ķ döggvott grasiš į Vķšinesi.  Mistur var ķ lofti og kjį fugla ķ fjarska.  Vitund hans galopin og skżr.  Ilmur gróandans fyllti vitin og fjarlęgur klišur vaknandi heims hvķslaši ķ eyrum.  Ofar öllum veraldarniš og hugarvķli  rķkti žó mikilfengleg kyrršin, sem umlukiš hafši jaršlķfiš frį upphafi vega. Kyrrš hins eilķfa og almįttuga. Žennan dag skyldi  skįldiš deyja ķ orrustu, sem ekki varš umflśin.  Innst inni hafši hann dżpri vitneskju um žau örlög.  Hann baš žvķ Guš um  mildi og forsjį...”minnst mildingur mķn”. Aušmżkt hans var djśp og sįtt ķ hjarta yfir hverju sem koma vildi.  Hann myndi lśta vilja alvaldsins hvernig sem fęri.  “ Ég er žręllinn žinn. Žś ert drottinn minn.”  

Trumbull%20Battle%20of%20Bunker's%20HillMįske sį hann villu sķna į žessari stundu.  Aš deilur um jaršnesk og hverful mįlefni höfšu komiš honum į žennan staš.  Žvermóšska, gręšgi, öfund og vantraust į forsjį og mildi alvaldsins hafi skapaš honum žessi örlög. Kannski uppskar hann žarna žaš sem hann hafši sįš til. Kannski sótti  išrun aš hjartanu. Kannski var enn rökręnn möguleiki į aš hverfa frį hildinni ef ekki vęri fyrir duttlungafullar kennisetningar um heišur og skyldur sem mannleg gunnhyggni hafši bitiš óskrifaš ķ sig. Dauši hans var žvķ óumflżjanleg nišurstaša af hugsunum hans og gjöršum en ekki įkvöršun einhvers mildings ofar öllu mannlegu. Hver er sinnar gęfu smišur.  Enginn himnasmišur. 

warboyMér finnst sem ég gęti sett mig ķ spor Kolbeins žegar ég hugsa til pśkastrķšanna svoköllušu į gullnum dögum ęskuįranna.  Žannig upplifši ég orrustudag ķ aftureldingu.  Viš įkvįšum yfirleitt meš dags fyrirvara aš heyja strķš viš krakka ķ nęrliggjandi götum eša ķ öšrum bęjarhlutum.  Fjaršarstrętispśkar gegn Bakkapśkum; Efribęjarpśkar gegn Nešribęjarpśkum.  Ekkert sérstakt tilefni var gefiš aš žessum strķšum annaš en landfręšilegur ašskilnašur og eining um óeiningu. 

battle_b_wStrax og strķš var handsalaš og stašur og stund įkvešin, byrjaši undirbśningur.  Sverš voru smķšuš, sem oft voru lķkari lurkum en nokkru öšru.   Bambusstöngum var stoliš, snęrispottar śtbśnir meš hnśt į enda og jafnvel ógnvekjandi kešjustubbar voru teknir til handargagns.  Allt voru žetta stórhęttuleg tól og fallin til aš meiša og limlesta.  Žaš var žó aldrei hinn ęšsti tilgangur aš meiša, heldur var markmišiš aš vera eins ógnvekjandi og hęgt var; aš stökkva óvininum į flótta sem fyrst.  Hafa hįtt, ögra og hręša. Upplifun strķšsins var meginatrišiš, tilfinningin fyrir og eftir.  Eftirvęntingin, sigurvķman. Žessi ótruflaša athygli og įrvekni, sem skapašist.  Allt varš einhvern veginn ljósara og skarpara stundirnar įšur en skarst ķ brżnu.  Hljóšin uršu skżrari, andrśmsloftiš ferskara, heimurinn litaušugri, bragšskyniš rķkara og kyrršin yfir svo magnžrungin aš hśn fyllti brjóstiš og yfirskyggši óttann.  Hugurinn var tendrašur til hins żtrasta en samt yfirvegašur.  Tķminn blekking ein. 

 

LordoftheflieslgLķklega var mér svipaš innanbrjósts og skįldinu aš morgni skaparadęgurs sķns .  Ég fann allavega samsömun ķ oršum hans. “Heyr himnasmišur, hve skįldiš bišur. Komi mjśk til mķn, miskunnin žķn.” 

Viš söfnušum grjóti ķ vasa, mundušum barefli og  vógum skildina į armi. Mįlmbragš ķ munni, žandir nasavęngir, snörp oršskipti, suš ķ eyrum. Viš stóšum reišubśnir ķ eilķfu andartaki eins og riddarar ķ įlögum. Stundin var aš renna upp.  Viš enda götunnar birtist óvinaherinn meš gunnfįna og lensur į lofti. Śff...hvaš žeir voru margir. Viš settum ķ heršarnar,  bitum saman jöxlum og reyndum aš breiša sem mest śr hópnum; böršum sveršum ķ skildi og yggldum brśn.  Óttinn lęddist inn. Veruleikinn.  Saklaus hugmynd var oršin daušans alvara. 

Ég vildi ekki vera žarna.  Ég óttašist žó sķšur aš meišast en aš žurfa aš meiša ašra.  Žetta voru jś allt vinir og skólafélagar.  Engum vildi ég illt og engan hatašist ég viš.  Hugurinn hvarflaši til hentugra flóttaleiša.  Žaš gat žó enginn veriš žekktur fyrir aš lįta hugfallast ķ mišri hólmgöngu.  Innbyggš skylda sagši manni aš yfirgefa ekki vini sķna į örlagastundu.  Žessi hugsun var lķklegast sammerk meš okkur öllum.  Viš vildum ekki, en skyldum.  Strķšiš varš sjįlfstętt afl sem laut eigin lögmįlum įn tillits til  langana soldįtans um sįtt og friš.  Til aš öšlast friš žarf blóš.

moviedaysĮrįįįs! Öskraši einhver og bįšar fylkingar žustu mót hver annarri meš samfelldu strķšsöskri. Hópunum laust saman og höggin dundu į skjöldum, bambusstangir kvistušust ķ sundur og flķsar flugu śr vopnum og verjum. Sumir hopušu, ašrir ekki og hópurinn leystist upp ķ einangraša bardaga žar til óskrįš sįtt varš um aš ašskilja fylkingar og safna liši aš nżju.  Nś fóru menn aš leggja į rįšin af meiri įkafa.  Óttinn efldi móš.  Margir voru hruflašir į höndum og höfši og enn ašrir meš blóšnasir.  Sjįöldur voru žanin til hins żtrasta og horinn frussašist śr nefi.  “Fyrst žykjumst viš ętla aš rįšast beint į žį en svo dreifir helmingurinn sér og kemst į bak viš žį. Svo umkringjum viš žį.”  sagši sjįlfskipašur hershöfšingi hópsins, sem oftast var sį hugašasti og ófyrirleitnasti – eša sį hręddasti.  

facecrushAftur var gert įhlaup į sama mįta, en ķ žetta skipti birtist risastór strįkur ķ hópi andstęšinganna.  Hann var illilegur og ógnarlega stórvaxinn eins og risaešla ķ hópi maura. Hann veifaši lurki į stęrš viš sķmastaur aš manni fannst og virtist geta muliš okkur alla undir sér.  Röddin var djśp og mikil svo strķšsöskur okkar uršu eins og hjįróma mjįlm ķ samanburši. Óvinurinn margefldist viš tilkomu žursans og ęddi óttalaus gegn okkur.  Ég fann reišina svella ķ brjósti viš žetta óréttlęti og skįlmaši fram gargandi eins og lungun žoldu.   

benŽegar ég leit sem snöggvast um öxl til samhęfingar viš vopnabręšur mķna, sį ég ašeins undir hvķtar iljarnar į gśmmķskónum žeirra.  Žeir voru lagšir į flótta!  Ég var einn į móti öllum žessum ógnarher!  Ég žeytti skildinum og sveršinu ķ įtt aš vęringjunum og tók til fótanna lķka.  Žaš var žvķ mišur of seint.  Sį fljótasti ķ hópnum nįši mér į tröppunum heima og barši mig bylmingshöggi ķ höfušiš meš lurki. Ég fann skringilega kitlandi tilfinningu ķ nefinu og hįvęr sónn fyllti höfuš mitt eins og stillimynd sjónvarpsins vęri komin žar inn. Ljósflekkir blossušu fyrir augum og dimmraušur skuggi lagšist eins og žrumuskż yfir vitundina. Ég rotašist um stund, en rankaši aftur viš mér žegar bölsót móšur minnar žrengdi sér inn ķ vitundina.  Hśn hélt mér aš sér og steytti hnefana mót innrįsarhernum sem tvķstrašist eins og sįš fyrir vindi.  Blóšiš rann nišur enniš en ég fann ekki til.  Ég var feginn žvķ aš strķšiš var bśiš.  Mig skipti minnstu aš viš höfšum tapaš.

 00010266-LPP--69453Slķkt er žó ešli strķša aš nišurlag er ekki įsęttanlegur endir. Hefndum skyldi nį. Tap kallaši į betri undirbśning, meira miskunnleysi, betri vopn og betra skipulag.  Annaš strķš var óumflżjanlegt og žaš yrši stęrra og blóšugra en žetta.  Žaš strķš unnum viš lķka og höfšum žį einnig leynivopn ķ stórabróšur einhvers, sem žó reyndist ekki naušsynlegt.  Minningin um nišurlęginguna var innblįstur okkar.  Endurheimt óręšs heišurs réš för.  Viš eltum óvininn uppi og tróšum žeim ofan ķ öskutunnur sem viš böršum utan meš sveršum. Einn tókum viš fanga sem viš dröslušum upp ķ fiskhjall og bundum viš staur og nišurlęgšum meš oršum og pśstrum. Svo héldum viš nišur ķ fjöru og kveiktum eld, skiptumst į hetjusögum rįkum upp strķšsöskur.   Fanganum gleymdum viš ķ sigurvķmunni žar til sķšla um daginn aš įhyggjufullir foreldrar fóru aš leita hans. Žį var honum sleppt meš sparki ķ rassgatiš og żmsum munnlegum ónotum.   

standardSvona gengu strķšin į vķxl eins og blóšhefndin fyrr į öldum og hęttu ekki fyrr en skólinn og skyldurnar drógu hugann frį žeim.  Enginn erfši žó neitt og allir uršu vinir aš nżju eša svo til. Fanginn okkar hann Flosi var svolķtiš lengi aš taka okkur sįtt, en žau sįr greru um sķšir.  

Strķš samtķmans snśast enn um vķxlverkandi lönguvitleysu blóšhefndarinnar.  Žó er helsti drifkrafturinn ótti žess sem hefur viš aš glata žvķ sem hann hefur.  Ótti um skort og kapp um višhald lķfsgęša sem eru žó langt umfram žörf.  Žeir sem skortinn lķša megna ekki strķš.  Žeir hafa heldur ekkert aš verja nema skortinn sjįlfan.  Žaš eru forréttindi hinna efnameiri aš heyja strķš. Okkar strķš snerist ekki um skort, gręšgi, völd né hégóma.  Okkar strķš kom okkur ķ nįnd viš alvaldiš og fyllti okkur lķfi.  Okkar strķš uršu okkur vakning um hverfulleikann,  kęrleikann og aušmżktina eins og skįldinu foršum.  Okkar strķš kenndu okkur aš meta friš og vinįttu aš veršleikum ef einhvern lęrdóm var af žeim aš draga.

 

Prisoner_Boy_Haunted_House_Costume_R12108Ég efa žó aš žessi reynsla hafi komiš okkur til góša žegar fram ķ sótti, nema ef vera skildi aš fanginn Flosi hafi getaš nżtt sér hana sķšar į ęvinni. Hann var handtekinn ķ Dubai įratug sķšar, fyrir aš reyna aš koma riffli meš sér ķ farangri sķnum.  Vist hans žar var žó lengri og erfišari žar en hjį okkur. Žaš krafšist millirķkjasamninga og mikils fjölmišlafįrs aš losa hann śr žeirri prķsund. Dubaifanginn Flosi var lįtinn laus fyrir sįrbęnir yfirvalda og ęttingja. Žvķ sjįlfur Emķrinn gat nś ekki veriš minni mašur en hugumstórir Bakkapśkar foršum.


Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband