Those were the day's my friend....

Þegar Theresa May hóf pávertrippið sitt til að leiðrétta afkomutölur snöktandi vopnaframleiðenda og utanríkisráðherra fór að kynna utanrikismálanefndinni sinni kaldastríðsfílinginn, þá var tilverunni í einni svipan svift aftur í aldir.

Gleymt er handabandið í Höfða. Stelpurnar og strákarnir í nefndinni hafa ekki pælingu um hvað gekk á þá. Var kalt stríð eitthvað sem borið er fram í fermingarveislum?  Í þá daga voru feður þeirra líkast til fúlskeggjaðir í slagviðri á keflavíkurvegi,  gangandi herinn úr landi með maístjörnuna á vörum.

Þetta voru viðsjártímar þar sem orðið heimsendir var tungutamara fólki en nú gerist. Á hverjum morgni eftir veðurfréttir frá veðurstofu íslands mátti búast við frétt um að kjarnorkustríð væri brostið á.  Skúraleiðingar og heimsendir í nánd, gráð hiti þrjú stig.

Almannavarnir höfðu þó ráð undir rifi hverju í þá daga og í tilfelli gereyðingarstyrjaldar þar sem Keflavíkurvöllur yrði eitt af fyrstu skotmörkum, þá var ráðlagt að standa í dyragætt eða í hornum niður í kjallara húsa. Það að krjúpa undir eldhúsborði með hendur yfir höfði gat verið jafn árangusríkt og því vert að æfa það einu sinni í mánuði. Líkurnar þóttu betri á að komast skammlaust í gegnum 100.000.000 á celsíus með vandaðri alamnnafræðslu. Svo þurfti bara að hinkra í 3000 ár og byggja upp á nýtt.

Geislavirknin var erfiðari viðfangs af því að hún var ósýnileg. Ef menn urðu flurósent og sáust í myrkri var ráðlegt að fara undir volga sturtu um stund.

Já við bjuggum á straumlínulagaðri geimöld gerviefna þar sem við lifðum í nýfengnum gæðum sem blómi í eggi. Blessað veri stríðið og hersetan. Á örlagatímum er engin morgundagur. Lát lifa í dag og deyja á morgun.

Ekkert var frjálslegra en að skutlast á Cortínunni niður á Sögu og panta sér rækjukokteil í vínglasi með  Valstómatsósu og sítrónusneið delux í Súlnasalnum. Christian Brothers til að skola því niður auðvitað. Turnbauti og Kínverkskt rauðvín og svo tvöfaldur Irish í desert. Ómar Ragnarson að skemmta....Hver andskotinn, var hann þarna líka?!

Viðeigandi var að halla sér að Formaicaklæddum Mímisbarnum og draga jakkalafið eilítið frá þjónum, skvísunum til augnayndis. Maður hefði svarið fyrir að þetta væri ekta rósaviður ef maður vissi ekki betur. Hönnunin var hnökralaus. Teppið kallaðist svo vel a við gardínurnar að það heyrðist varla mannsins mál. 

Tom Collins og hræra. Soldið sveittur í nælonskyrtunni með smellulakkrísbindinu. Hvað leggur maður ekki á sig fyrir tískuna?

Terelynjakkafötin smellpössuðu við bítlaskóna; þvottekta og ódrepandi þótt varast bæri að vera nálægt ofni svo þau bráðnuðu ekki. Ofnæmisútbrotin á hálsinum voru ekkert tiltökumál þar sem allir voru með þau. Kláðann losnaði maður við með að dilla sér hóflega við Kötu sem kann svo vel að rokka rokk.

Loftið var rafmagnað í orðsins fyllstu merkingu. Varast skyldi að draga nælonsólana eftir Axminsterteppinu til að hlaða ekki upp stöðurafmagni. Það var þó illa komist hjá því að eldingu slægi frá mönnum ef þeir komu of nálægt málmi. Flest var til allrar hamingju úr gerviefnum svo það var lítið risikó. Maður gat svo bara jarðbundið sig með olnboganum áður en maður opnaði hurð.

Unun er að horfa á stúlkurnar í krepdröktum og gaberdínkjólum klappa á turnháar túberingar. Popplínkápurnar á stólbökum og asni í hendi. Gljáandi kálfar í krumplakkstígvélum, siffonsokkar og polyester. Engin lykkjuföll. 

Mary Hopkins kyrjar í bakgrunni: Those were the days my friend I thought they´d never end...

Það var þjóðráð að fara í simaklefann kortér í til að hringja á Steindór. Bíða í krapanum í nístingsköldum pólýmer, reykjandi með blöðrubólgnum stelpum.

Börnin heima með barnapíunni sem var líka barn. Þau una sér við að horfa á svarthvíta Blaupunktinn; bannað að horfa a Belphégor. Allt ókey svo lengi sem flannelnáttfötin komu ekki nálægt kertaljósi. Þau áttu til að fuðra upp með hvelli og skilja börnin eftir svört og sviðin með augnhvíturnar lýsandi af skelfingu eins og börnin í Bíafra. Skaðaði engann utan horfinna augnabrúna og hárra kollvika sem greru aftur hvort sem var. Blessuð Bíafrabörnin voru notuð til að pína matinn niður í matvanda. "Borðaðu nú svo þú verðir ekki eins og börnin í Bíafra."  Tíu litlir negrastrákar lesnir fyrir svefninn.

Svið og rófustappa á umferðamiðstöðinni. Kannski slagur. Fara heim og fá sér nightcap af tveggja lítra Wiborowanu úr fríhöfninni sem kostaði bara eins og venjuleg flaska í ríkinu. Henni var kippt með í Majorkaferðinni sem flogin var í haust við algleymisfyllerí, reykjarkóf og loffmalakoffmala um borð í Freyfaxa. Komið heim með sangríapoka á stofuvegginn og plastnaut í hansahilluna til minningar um hellaferðir og grísaveislur að ógleymdum barþjóninum Jesús sem var svo yndislegur.

Spúsan að selja upp í Gústavsberginn frammi á baði, blóðrisa á sköflungunum eftir spörk undir borðið svo hún hætti að tala  og verða sjálfum sér og öðrum til skammar. Stundum þarf að forða þeim frá sjálfum sér þessum elskum.

Þetta var í þá daga þegar menn héldu að karríer væri indverskur pottréttur.  Nú hlýnar manni undir bringspölum við tilhugsunina um að þessir tímar skuli ekki vera svo fjarri því að koma aftur. Þökk sé þeim sem lifðu þá ekki og halda örlögum heimsins í hendi sér nýskriðin úr einhverju jaðarsérfræðináminu sem skilaði litlu nema dipló upp á vegg og bakvakt á leikskóla. Fólk með framtíð fyrir sér sem Þigmenn, Ráðherrar, Twitter og snapptjattstjörnur, you just name it... Hending ræður.

Afdalamaður í þjónustu hennar hátignar.

Það er af sem áður var er við bugtuðum ekki fyrir boðvaldi breta og hernaðarbrölti.  Eina þjóðin sem hefur beitt okkur ítrekað hervaldi og dæmt okkur hryðjuverkamenn. Nú hefur utanríkisráðherra gengið í þjónustu hennar hátignar og sagt einu mesta stórveldi heims stríð á hendur á grunni getgátna og væninga sem eiga sér enga stoð.

Áratuga samvinna og velvild í viðskiptum við rússa er lögð að veði út af kollektívri móðursýki sem þyrlað hefur verið upp til heimabrúks í Bretlandi. Saklaus skaltu þar til álitinn sekur. Nú skal örþjóðin í norðri kenna illmenninu Pútin lexíu. Skítt með heimsfriðinn. Við erum í árásar og ögrunarbandalaginu NATO og stöndum auðmjúkir okkar plikt.

Réttur dagsins er kalt stríð. Stríð við þjóð sem við eigum ekkkert sökótt við og hefur í gegnum tíðina keypt af okkur allan fisk, skaffað okkur olíu í vöruskiptum og haldið í okkur lífi þegar við áttum ekki bót fyrir boruna á okkur.

Það setur að manni hroll við að sjá myndir af þverpólitískum hryggleysingjum utanríkismálanefndar stara brostnum augum í gaupnir sér og guggna á að fara að fordæmi Austurríkismanna og segja nei. Nú skal ekki einu sinni mæta til rússlands til að hvetja okkar eigin þjóð í heimsmeistarakeppninni í knattspyrnu, þetta eina skipti sem við höfum náð svo langt.  Rússar hljóta að skjálfa á beinunum við að sjá aðrar eins sjálfshýðingar.

Þrælsóttinn og kotungshátturinn í utanríkismálum tryggir að við kvittum undir allar stríðsæsingar Evrópusambandsins, breta og bandaríkjamanna og leggjumst í viðskiptaþvinganir eftir pöntun sem engum er ljóst hverju eiga að skila.

Vonandi fær Guðlaugur Þór meðvitaða breikkun á rassgati við þetta. Það er ekki amalegt fyrir afdalamann norðan úr sitjanda að fá að tylla sér við skákborð stórvelda og tefla blindskák um örlög veraldar. Það hlýtur að gefa stinnan fiðring við skrefbótina. Annar tilgangur er varla sjáanlegur.

Guðlaugur getur máske sagt okkur hvað það er í nafninu Sjálfstæðisflokkur sem við höfum náð að misskilja svona illilega þegar rússið rennur af honum.

Ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat. Ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat.

Leyfið oss að koma til barnanna.

Leðjuglíma stjórnarandstöðunnar ætlar engan endi að taka. Fyrstu skoðanakannanir sveitastjórnarkosninga settu hroll að vinstrimönnum svo ákveðið var í skyndi að peppa upp fylgið með öllum ráðum. Adrés Ingi Jónsson, annar stjórnarandstæðinga í ríkisstjórn, var beðinn um að dusta rykið af gamalli ályktun frá því hann var í ungliðahreyfingu vinstri grænna. Ályktun sem lagði til að kosningaaldur yrði lækkaður niður í 16 ár. Af því bara.

Þetta er ekki nýtt og hefur minnst í tvígang verið sett fram sem frumvarp áður að undirlagi VG. (2015 og 2017) Rökin fyrir þessari breytingu eru ógreinileg og aðallega hjal um að það sé einhverskonar réttlætismál að leyfa börnum þáttöku í ákvörðunum á sveitastjórnarstigi. Þetta mun náttúrlega þýða að börnin verða elt uppi með loforðum og gylliboðum sem pólitískur markhópur, verðugur innrætingar. Því skal fórnað á altari lýðskrumsins að leyfa börnum að vera börn aðeins lengur.

Þetta átti að keyra í gegn í hvelli og blásið á ábendingar og ráðgjöf ráðuneyta og sérfræðinga um að þetta væri viðsjárvert með svo stuttum fyrirvara. Stundum skal ráðgjöf standa sem lög og stundum alls ekki, eftir smekk.

Sjálfræðisaldur, lögræðisaldur og fjárræðisaldur er sá sami hér eða 18 ár. Allir undir því eru ósjálfráða börn og njóta verndar undir lögum sem slík. Þetta vefst ekki fyrir flestum þjóðum heims, enda er 18 ára sjálfræðis og kosningaaldur nánast alfarið viðtekinn. Takmörkin ná þó allt upp í 21 ár og jafnvel þótt börnum niður í 14 ára sé leyfilegt að giftast og hafa samræði með samþykki hjá sumum þjóðum, þá er þeim ekki íþyngt með þessari ábyrgð fyrr en við 18 ára aldur.

Örfáar undantekningar eru frá þessu. Skotland og Austurríki leyfa 16 ára að kjósa í öllum kosningum. Í 10 héruðum í þýskaland er þeim leyfilegt að kjósa í sveitarstjórnarkosningum. Önnur lönd sem leyfa slíkt eru Argentína, Bosnía, Brasilía, Kúba, Montenegro, Equator, Nigaraqua og Serbía. Ekkert norðurlandanna hefur tekið þetta í mál. 

Fyrir 16 og 17 árum fæddust um 4000 íslendingar hvort árið. Það gerir án afalla um 8000 unglinga 16 og 17 ára í dag, eða 3.27% kjörbærra. Ef við miðum við 66% kjörsókn, sem var meðaltalið síðast, þá munu 5280 nýir kjósendur mæta á kjörstað. Um 2600 kysu í Reykjavík og nágrenni.

Til samanburðar má nefna að kjörbærir íslendingar eru um 245.000 og samkvæmt sömu kjörsóknarprósentu munu rúmlega 160.000 kjósa í næstu kosningum. Viðmiðið er rausnarlegt því í raun mættu aðeins 42% yngstu kjósenda á kjörstað síðast, eða 3360 alls. 1,4% kjörbærra og 2.1% þeirra sem kusu. VG hlyti því 0.2% samkvæmt niðurstöðum síðustu kosninga.

Gamla pábíska prinsippið "Get them while they´re young." virðist undirliggjandi hér og aðgangur að ómótuðum sálum mikils virði. Innrætingin mun hefjast strax og frumvarpið kemst í gegn, því það er lítill tími til stefnu.

Séu börnin 2500 ekki undir áhrifum foreldranna og falli undir pabbapólitíkina, þá virðast vinstrimenn eygja von um að restin hneygist til þeIrra. RUV fann meira að segja ungling í Reykjavík sem sagðist kannski kjósa Viðreisn, svo það er til einhvers að vinna.

Varnaðarorð um að óðagotið yfir þessu öllu gæti spillt lögmæti kosninganna, auk þess að menn voguð sér að ræða málið á skynsemisnótum féll ekki í góðan jarðveg flutningsmanna. Stjórnarflokkarnir voru sakaðir um málþóf og samsæri um að eyðileggja þetta þjóðþrifamál af annarlegum hvötum. 

Steininn tók úr þegar Þorsteinn Víglundsson hrökk af hjörunum og kynnti samsæriskenningu sína sem á að skýra alla andstöðuna. Hann setti upp álhattinn og fann það út að Dómsmálaráðuneytið og Sjálfstæðismenn vildu stöðva þetta í hefdarskyni fyrir tilefnislausa aðförina að Sigríði Andersen síðustu misseri. 

Eitthvað er samviska Þorsteins að plaga hann fyrst svo drungalegar hugsanir sækja að. Það er þó skiljanlegt og verðskuldað.

Hvað sem öðru líður þá bið ég um að menn láti af kaþólskum sálnaveiðum og að þessi 8000 börn fái að vera börn í tvö ár enn.  Þótt það fjari undan í fylgi vinstriflokkanna þá er það engin réttlæting fyrir því að gera börn að pólitískum markhóp í áróðursmaskínunni. Hvað þá fyrir 1-2%. Það væri ábyrgðarfull virðing fyrir börnunum að láta kyrrt liggja. Það væri raunverulegt réttlætismál.

Sannleiksráðið ver lýðræðið gegn huldufólki.

Sannleiksráð vinstrimanna í stjórnarandstöðu, auk annars stjórnarandstæðingsins í ríkistjórn, hefur komið saman og sett fram kröfu um enn eina skýrsluna frá ríkistjórninni. Forvitnin snýr nú að því að finna huldufólk sem gerði m.a Youtubevideo til háðungar vinstrimönnum í aðdraganda síðustu kosninga. Slíkt verður ekki þolað. 

Allt er þetta gert til þess að varðveita lýðræðið að sögn og verða því gerðar rassíur hjá þessum álfum einhverja kalda kristalsnóttina þegar lögreglan hefur þefað þá uppi á alnetinu. Þá skal einnig farið í gegnum bókhald þeirra til að finna út hvort þeir hafi hugsanlega þegið sposlur frá ákveðnum stjórnmálaflokkum.  

Öllum steinum skal velt við svo koma megi í framtíðinni í veg fyrir að almenningur tjái skoðanir sínar og blandi sér í kosningaáróður fyrir kosningar. Slíkt er ógn við lýðræðið og alfarið í verkahring sannleiksráðsins.

Við þetta verður þó ekki staðar numið, því skýrslugerðin verður helst að vera nægilega tröllaukin til að lama ráðuneytin svo ríkistjórnin sýni nú síður árangur og skuggi falli á málsvara minnihlutalýðræðisins. Allt er þetta af einskærri fróðleiksfýsn því ekkert í þessu rannsóknarefni er ólöglegt og þaðan af síður í verkahring alþingis að höndla með.

Með þessum víðtæku rannsóknum skal einnig fundið út úr hvort erlendir aðilar hafi haft afskipti af kosningum hér. Fordæmið er sennilega sótt til tapsárra demókrata í amaríki sem geta ekki sætt sig við að hafa tapað fyrir þeim trompaða í forsetakosningum. 

Þótt þetta sé fangfylli, þá má búast við fleiri skýrslubeiðnum, því hér verður að finna eitthvað til að fella ríkistjórnina eina ferðina enn. Það verður jú alltaf aðalmarkmið sem fyrr. Velferð þjóðarinnar má ekki þvælast fyrir skandalamakeríinu.

Ekki er víst að rökstuddur grunur finnist fyrir því að Pútín hafi hjálpað sjálfstæðismönnum til að vinna síðustu kosningar með glæsibrag, en þó er líklegt að einhver önnur dæmi finnist sem raunar liggja þegar fyrir.

Þar ber fyrst að nefna galdrafárið sem felldi ríkistjórn Sigmundar Davíðs. Fár sem drifið var áfram af sænskum blaðamönnum undir reghlif blaðamannasamtaka kostuðum af George Soros. Það kúpp var byggt á handvöldum og stolnum gögnum erlendis frá. Skúbbið reyndist síðar talsvert orðum aukið en nóg til að hleypa af stað kollektívri móðursýki.

Að lokum má nefna í þessu samhengi krossferð Stundarinnar og Guardian gegn Bjarna Benediktsyni rétt fyrir kosningar nú, sömuleiðis studda af stolnum gögnum sem beðið var með að blása upp fram á síðustu stundu svo skaðinn yrði sem mestur og ekki ynnist tími til að verjast brígslunum.

Ég er ekki endilega viss um að skýrslubeiðendur komi vel út úr þessum hluta rannsóknarinnar. Þeim sést ekki alltaf fyrir í ákafanum. Kannski mun forvitnin loks koma þeim í kröggur. Það minnir á gamalt enskt orðtæki sem gæti átt við.

Curiosity killed the cat. 

Sjá frétt.

Hið óræða bros Kötu.

Það er ekki ofsögum sagt að forsætisráðherrann okkar er brosmild. Hvað býr að baki brosinu er meira en flestir treysta sér að ráða í. 

Er þetta bros þess sem er ósnertanlegur og hefur alla þræði í hendi? Er þetta bæld en barnsleg gleði yfir að hafa alveg óvart orðið valdamesta manneskja landsins? Sæt hefnd  á þeim er hæddust að henni í skóla. "Look at me now, loosers!"

Ef til vill er þetta svona bros sem nær að halda mönnum í hæfilegri fjarlægð og skapa pínlegar þagnir? Þöggunarbros; fráhrindandi jafnvel. Svona kraftsvið í anda Star Wars sem engu hleypir að. Nú eða lymskulegt bros sem gefur til kynna að hún viti meira um þig en þægilegt getur talist.

Svo gæti þetta líka verið óöryggisbros eða varnarbros. Það hjólar enginn í brosandi manneskju. Máske andhverfa þess sem ætlast er til af brosi.

Hvað sem öðru líður þá er víst að mörgum valdsmanninum er um og ó að sitja undir þessu meitlaða glísi sem nær ekki upp í steinköld augun. Sumir sjá eitthvað kalt og ófyrirsjáanlegt að baki því; dulúðlegt og hættulegt, sem fær menn til að vera soldið á nálum. 

Menn eru varir um sig. Litla hjaralausa kjaftamaskínan sem freyddi með höfuðhnykkjum í Silfrinu forðum er nú orðin þögul og dul, kalkúlerandi og til baka. 

En svo þegar allt kemur til alls getur þetta bara verið bros hefðarfrúrinnar, sem leysir hljóðan vind og vil ekki láta á því bera í von um að öðrum verði eignaður eymurinn.

Öðru eins hafa menn velt upp um bros Lísu Giacondo í aldaraðir án þess að komast að niðurstöðu.

Helgi dílar pínu á Alþingi.

Þau vefjast ekki fyrir Pírötum stóru málin sem hafa hvað breiðustu skírskotun til framtíðar og velferðar almennings í landinu. 

Eftir nokkurra vikna þvarg og fyrirspurnarflóð um kaup og kjör innan fjögurra veggja alþingis, þá er ráðist í enn eitt stórátakið þjóð til heilla.

Við nefnum ekki karp um "rökstuddar" dylgjur um spillingu vinnufélaganna, auk þess að saka dómsmálaráðherra um að brjóta lög með að líta framhjá ráðgjöf um mannaráðningar þegar hún vildi laga kynjajafnvægið í landsdómi. Það bíður kannski betri tíma.

Einnig er óþarfi að nefna æsinginn yfir "fokkíngs" launahækkuninni sem þeir fengu og þiggja enn rúmu ári seinna. Launahækkun upp á Landcrusier á ári sem þeir hafa nú sæst á að kyngja með blóbragði í munni. Fordæmi forsetans um að þiggja ekki þessa búbót þykir ekki til eftirbreytni. 

Látum líka hjá líða að nefna hér ásakanir á fyrrverandi forsætisráðherra um að halda persónulega hlífiskildi yfir verstu glæpamönnum landsins og jafnvel vera einn slíkur, af því að ættingi var vélaður til að gefa meðmæli um uppreist æru. Maður bíður eftir vantrausttillögu vegna þess að mágur svila ömmu Katrínar hafi ekið yfir á rauðu 1966.

Allt eru þetta þjóðþrifamál sem miða að því að brjóta upp gamlar hefðir, af því bara og berjast gegn spillingu. Mikilvægt skref í þá átt var að neita að vera með bindi í þingsal og fara á sokkaleistunum í pontu. Heimurinn er allur betri eftir.

Jæja...Nú stígur Helgi Hrafn enn á stokk og langar pínu að díla við dómsmálaráðherra um einskonar uppreista æru fyrir fíkniefnaneytendur. Ekki sama hver er, Sr. Jón eða "jóna" þar. Hann vill taka marijuana út fyrir sviga sem fíkniefni, þótt læknisfræðilega og lagalega sé það skilgreint sem slíkt og innan þess samheitis í lögum.

Hann er svona að pæla upphátt í pontu eins og svo oft áður. Honum finnst það miður að þeir sem teknir eru með þessi ákveðnu fíkniefni skuli settir á sakaskrá, því það gæti gert mönnum erfitt fyrir um að fá vinnu þau þrjú ár sem brotið er skráð.

Ya man, þetta er náttúrlega blóðugt óréttlæti. Á þessum þremur árum verður þeim ómögulegt að taka að sér opinber embætti eins og t.d. þingsetu eða almannaþjónustu á borð við löggæslu, öryggis og barnagæslu. Í öðrum störfum veit ég ekki til að beðið sé um sakarvottorð við atvinnuumsókn. Áhyggjur Helga virðast því fyrst og fremst lúta að ofantöldum embættum sem eðli málsins samkvæmt krefjast flekklauss mannorðs.

Einhver hefði kannski sagt að þetta væri út af því að farið væri að gisna í röðum Pírata. Til dæmis sé erfitt að setja saman framboð meðan margir útvaldir séu útilokaðir fyrir að vera þessu marki brenndir á sakaskrá.

En ég tek nú ekki svo sterkt til orða.. 

 

Holmar og Borgarlína hafa loks fundið lausn á umferðarvanda borgarinnar.

Lukkudýr Reykjavíkurborgar þau Holmar Hjálmlausi og Borgarlína hafa nú loks vaknað úr draumþoku samgöngulausrar framtíðar eftir að efasemdarmenn hafa bent á að það gangi ekki smala fólki nauðugu í gripavagna til að koma því erinda sinna.

Einnig hefur þeim verið bent á það að þrenging á umferðaræðum niður í einstígi fyrir hjólhesta muni auka mengun þar sem bílar munu standa spúandi í löngum röðum með svifreykjandi okumönnum grasserandi í meinvörpum.  Átakið "Hvorki lönd né strönd" mun víst ekki virka í praksís.

Í vitrun fengu Holmar og Borgarlína nýja lausn á þessum vandamálum öllum. Hún er sú að leyfa holum borgarinnar að vaxa nægilega svo bílar geti fallið ofan í þær í heilu lagi. Þá þarf bara að malbika yfir og bílmenningin hverfa sjónum á skömmum tíma.

Þau skötuhjú hafa undanfarin ár unnið ómeðvitandi að þessari lausn með því að leyfa holum að blómgast villt og dafna.

Þau hafa þegar skipað aðgerðarteymi til að vinna að endurskoðun verkferla svo þetta megi verða. Í dag féll fyrsti bíllinn í holu við vonarstræti og sýndi þar með fram á raunsæi hugmyndarinnar. 

Reykvíkingar geta því andað léttar og borgarstjórn mun ekki lengur þurfa að fá martraðir um ábyrgð.

Jóhanna von Örg gerði stutt hlé á krossferð sinni gegn Sjálfstæðisflokki og Framsókn til að fagna þessum stórmerkjum.

Smellið á myndir til að sjá þær stærri eða í betri upplausn.

Dagur Byggir

Nú hefur Dagur Byggir fundið lausn á húsnæðisvandanum. Fólki vantar bara spýtur og vantar sög; vantar málningu og fjörug lög. Með prókúru frá borginni kostar hann nú kosningabaráttuna myndskreytta loftköstulum fyrir litla manninn.

Nú er retró orðið inn og hann hefur boðað að nú skuli próletaríið líta til fortíðar og kaupa sér fokheldar gámaíbúðir í hundraðatali og dunda sér svo við að innrétta þær næsta áratug eða svo. Nostalgíst afturhvarf til þess tíma þegar landinn byggði sjálfur með blóðugum höndum.

Með glýju í augum dreymir hann fyrir smælingjann um íbúðir með álpappír og glerull milli pósta og vírana hangandi úr berum dósum. Kannski ein síberíupera í stofunni lýsi í tilvistarmyrkrinu, en þá verður að segja börnunum að aðeins pabbi megi snúa saman vírana til að kveikja ljós. Sama gildir um rafmagnsofninn í stofuígildinu þar sem fjölskyldan norpaði á vetrarkvöldum við blaktandi gluggaplastið.

Í eldhúsígildinu væri vaskafat og prímus og í baðherberginu fengi gamli þvottabalinn uppreist æru. Börnum yrði leiðbeint um að pissa úti en gera númer tvö í rörið inni á baði. Í þessu sæluríki yrði allt svo viðráðanlegt, ódýrt og innan seilingar, að aldrei þyrfti að standa upp úr sófanum frá góða hirðinum til að sækja eitthvað.

Lausnin er aðdáunarverð við því vandamáli sem Dagur hefur smíðað einn og sjálfur. Nefnilega að mest af íbúðarhúsnæði borgarinnar er nú komið á fáar hendur gamalla útrásarskúrka og krímugra vogunarsjóða sem hafa leiguverð og fasteignaverð í hendi sér eins og alvöru lénsherrar.

Það er ekkert þak á því hvað lénsaðallinn má eignast af íbúðarhúsnæði. Líklega eignast þeir allt. Annaðhvort leigirðu hjá þeim eða flytur í rúgbrauð í laugardalnum.

Litlir kassar Dags úr dingaling eiga heima á túndrunni við borgarmörkin svo undirmálsfólkið raski nú ekki rónni í hundraðogeinum. Þaðan verða aðeins reiðhjólastígar í kuffulagið svo þurfalingarnir fari nú ekki útfyrir túnfótinn.

Útópía Dags Byggis ber af öðrum svo leita þarf aftur til 18. aldar til að finna samjöfnuð.

En Dagur er bara rétt að byrja....

Smellið á myndirnar til að sjá þær stærri og í betri upplausn.

Þorgerður og risaeðlurnar.

 

Í bakherbergi í félagsheimilinu Festi, Grindavík var mikið um dýrðir í síðustu viku. Þar fór fram 66 manna landsfundur Viðreisnar. Þar af voru 9 í stjórn svo óbreyttar áhangendur töldust heilar 57. (Það mættu fleiri í fertugsafmælið mitt).

Einhver tregða var á að birta aðsóknartölur, en í nafni sjálfbærs gagnsæis létu menn til leiðast daginn eftir.

Lautinant Þorgerður vitnaði og fór með geislandi gamanmál, sem aðallega voru ýmis tilbrigði við sama skensið.  Þetta vakti mikinn fögnuð og eilitla ringulreið þar sem fæstir voru alveg með á nótunum. Húmörinn sem byggði á því að Eyþór Arnalds var einhverntíman í hljómsveit sem hét Risaeðlurnar var helst til djúpur og langsóttur fyrir marga.  Frú Þorgerður gekk á lagið með undirtektirnar og barði brandarann til dauðs þar til ekkert var eftir. Margir söknuðu þess að ekki væri trymbyll á staðnum með sneril og symbal til að marka hvar gamanmálin um Júragarða og grameðlur enduðu eða byrjuðu. Kúkurogpiss!

Fátt komst annað að utan tillögu um að koma saman aðgerðarteymi til að fara yfir verkferla við að safna frambjóðendum. Lítið gengur þótt auglýst sé grimmt. Verður gaman að sjá þá sem sjanghæaðir verða í þessi ábyrgðarhlutverk.

Þorgerður er reyndar ekki í framboði, en skítt með það. Það eru ekki margir með húmör og hressleika hennar og enginn oddamaður ákveðinn á lista sem gæti séð um gamanmálin. Benedikt er í varanlegu þagnarbindindi því flokkurinn tapar bara fylgi í hvert skipti sem hann bærir varirnar.

Þorgerður og hennar menn munu vafalaust verða á hlaupum undan risaeðlum sjálfstæðisflokksins þegar til kemur. 

Úrslit í þingmannarallinu.

Nú eru ljós úrslit í akstursleikni og þingmannaralli 2018. Ámundur Friðriksson hreinlega rasskellti keppinauta sína með því að aka hringveginn allan 35 sinnum á einu ári. 47.000km. Hann hlýtur því hlunnindabikarinn í ár auk 4.5 milljóna í verðlaunafé.

Yfirburðir Ásmundar ollu miklu kurri meðal þeirra sem nýttu sér almenningssamgöngur og reiðhjól í keppninni og töldu sumir að rökstuddur grunur væri fyrir því að hann hafi haft rangt við.

Ásmundur hafnar slíkum dylgjum og segir yfirburði sína byggjast á því að hann hafi meiri reynslu en þeir sem aka milli kaffihúsa í 101. Hann segir það ástriðumál hans að vera sífellt á rúntinum vegna þess hve honum leiðist að hanga inni í þessum ömurlega þingsal.